تعیین تبخیر و تعرق استاندارد گیاه چغندرقند در کبوترآباد اصفهان

به منظور تعیین تبخیر و تعرق استاندارد گیاه چغندرقند آزمایشی طی از سال‌های 1370 تا 1372 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی کبوترآباد اصفهان اجرا گردید. اقلیم محل آزمایش براساس روش تقسیم‌بندی گوسن نیمه‌بیابانی شدید با متوسط بارندگی درازمدت 90 تا 100 میلی‌متر در سال و بافت خاک لومی‌رسی سیلتی و از سری اصفهان می‌باشد. در این پژوهش میزان تبخیر و تعرق در شرایط استاندارد با لایسیمتر و به روش بیلان آبی اندازه‌گیری شد. برای این منظور از لایسیمتر زهکش‌دار به ابعاد 2×1×2/1 متر استفاده شد. اطراف لایسیمتر به مساحت 1000 مترمربع چغندرقند کشت گردید. زمان کاشت اواخر فروردین تا اوایل اردیبهشت ماه بود. آبیاری‌ها قبل از تخلیه رطوبت سهل‌الوصول در ناحیه رشد ریشه انجام می‌گردید. میزان تبخیر و تعرق گیاه در سال‌های 70، 71 و 72 به ترتیب برابر 1026، 1123 و 1041 میلی‌متر اندازه‌گیری شد که میانگین سه سال برابر 1066 میلی‌متر بود. مجموع تبخیر از تشت کلاس A در همین دوره به ترتیب برابر 1326، 1344 و 1380 میلی‌متر اندازه‌گیری شد. میانگین تبخیر از تشت کلاس مذکور 1350 میلی‌متر به دست آمد. میانگین نسبت تبخیر و تعرق چغندرقند به تبخیر از تشت کلاسA  در طول فصل رشد 79/0 محاسبه شد. محصول در آبان ماه هر سال برداشت گردید. میانگین عملکرد ریشه چغندرقند در لایسیمتر 9/49 تن در هکتار، درصد قند 1/15 و میانگین عملکرد شکر 37/6 تن در هکتار بود. کارآیی مصرف آب براساس عملکرد ریشه و عملکرد شکر سفید به ترتیب 01/5 و 49/0 کیلوگرم به ازای هر مترمکعب مصرف آب برای آبیاری بود.